Język 

Antropologiczno-biblijne i religijno-duchowe wymiary pielgrzymowania z konkretnym przykładem w Medziugorju

Date: 2. sierpień 2005 , Originally published 10. listopad 2001
Author: Dr. Fra Slavko Barbarić, OFM
Category: Teologia , Księża

II. Człowiek szuka pokoju

Człowiek składa się z duszy i ciała. Obdarzony jest rozumem, wolną wolą i szerokim spektrum przeżyć psychicznych. Człowiek nosi w sobie głębokie pragnienie samorealizacji. Samorealizację, której poszukuje, można wyrazić słowami: człowiek jest istotą pragnącą pokoju. Możemy powiedzieć, że dom człowieka jest tam, gdzie znajdzie on "swój pokój". Poszukiwanie pokoju stanowi podstawowy motyw wszelkich działań ludzkich i całego życia. Doświadczenie mówi nam, że człowiek gotowy jest czynić dobro - aż do poświęcenia własnego życia - jeżeli na tej drodze odczuje pokój. Ale równocześnie, jeżeli człowiek nie odnajdzie pokoju czyniąc dobro i realizując się w pozytywnych wartościach ludzkich, zaczyna poszukiwać pokoju w świecie negatywnym i świecie zniszczenia. Tak człowiek może zniszczyć siebie, zniszczyć innych ludzi i to co go otacza, a wszystko to - poszukując pokoju. Jeżeli przeanalizujemy wzrost i rozwój człowieka od jego poczęcia, wtedy odkryjemy, że potrzebny jest mu pokój by, wzrastał i rozwijał się. Jeżeli matka jest spokojna, wtedy i dziecko, które nosi pod sercem, odczuwa pokój i "radośnie" się rozwija. Jeżeli pokój matki, która nosi dziecko pod sercem z jakiegokolwiek powodu zostanie zakłócony, dziecko rodzi się z głębokimi następstwami niepokoju, z których niekiedy nie może się wyzwolić do końca swego życia. Dziecko, gdy się rodzi, aby dalej mogło żyć w pokoju, musi być zaakceptowane i kochane. Praktyka pokazuje, że wiele dzieci przeżywa ciężkie stany lękowe z powodu zazdrości, gdy się dowie, że w rodzinie oczekuje się na nowe dziecko. Dopiero doświadczenie, iż nowe narodziny nie są zagrożeniem, ale bogactwem i zrozumienie, że dalej jest kochane i akceptowane, przywraca pokój dziecku. Widzimy więc, że człowiek w różny sposób może pokazywać swoje niepokoje i w różny sposób poszukiwać pokoju - na drodze pozytywnej lub też negatywnej. Tu nasuwa się podstawowe pytanie: czy człowiek jest wygnańcem, który dawno temu utracił "dom pokoju" i próbuje go odnaleźć, czy też w jego serce wszczepione zostało pragnienie pokoju, silniejsze od wszystkich obietnic dawanych przez świat. Teraz nie jest naszym zadaniem, by analizować teorie i odpowiedzi antropologiczne, bo wszyscy ludzie mają jedną cechę wspólną: konkretny człowiek, obdarzony rozumem, wolną wolą i mający duszę pragnie żyć w pokoju, a świat, którego doświadcza nie jest mu w stanie całkowicie tego zapewnić, dlatego też nieustannie go poszukuje i nie może się wyrzec pragnienia jego realizacji. Aby zaznał pokoju i został w swym "domu pokoju", zaspokojone muszą być wszystkie jego wymiary tj. rozum, wolna wola, psychika i dusza.

To właśnie odróżnia ludzi od zwierząt. Zwierzęta nie przechodzą same siebie poszukując pokoju. Wystarczy, że są syte i napojone, by zadowolić swoje instynktowne potrzeby i być w pokoju. Nawet najbardziej krwiożercze zwierzęta tracą swą agresję przez zaspokojenie instynktownych potrzeb. Nie możemy zapomnieć, że istnieją teorie antropologiczne, psychologiczne i socjologiczne, próbujące wmówić ludziom, że do uzyskania pokoju potrzeba im jedynie trochę więcej niż zwierzętom, ale to trochę więcej jest zawarte w horyzoncie współczesnego świata. Ponownie doświadczenie potwierdza, że im bardziej człowiek jest zadowolony w wymiarze fizyczno-instynktowym, tym bardziej jest niespokojny, agresywny i tym bardziej niebezpieczny dla siebie i dla otoczenia, jeżeli jego istota nie zostanie wypełniona rzeczywistością duchową.

 

Source: © Information Centre "Mir" Medjugorje ( www.medjugorje.hr ^ )

 


Wap Home | Aktualności  | Medziugorje  | Orędzia  | Artykuły  | Videos[EN]  | Galeria[EN]

Powered by www.medjugorje.ws